هخامنشی - نماد لوتوس
گل نیلوفر آبی یا لوتوس یا سوسن شرقی در ایران باستان از اهمیت خاصی برخوردار بوده‌است . گل نیلوفر آبی ریشه در خاک و ساقه در آب دارد و روی آن به طرف خورشید است. این گل نماد نجابت، رشد معنوی، کمال و چرخه‌ی تولد و رشد انسان است. نیلوفر آبی که در ضمیر ناخودآگاه انسان ریشه‌ای عمیق دارد و در درون خود دنیای خدایان و انسانها را احاطه کرده با منشاء زندگی و تخیل آدمی جوش خورده‌است،
این گل بیانگر نمادهای مختلف می‌باشد که مشترک با عقاید سایر ملل نیز هست بعنوان مثال نماد باروری- کامیابی-قدرت حاصلخیزی زمین- حمایت از هر موجود زنده- صلح جهانی- زیبائی، تندرستی، مظهر عشق، ریاضت و عبادت می‌باشد. لوتوس مظهر روشنایی نیز هست در نتیجه حاصل قدرتهای خلاق آتش، خورشید وقمر است .
این گل به صورت نشان پاکی در بناهای هخامنشیان به عنوان تزئین در بناها کاربرد داشته‌است. از جمله در بنای تخت جمشید به عنوان تزئین حجاری‌ها و سر ستون‌ها دیده می‌شود.
فرش:
فرش پازیریک ، فرش مربع شکل به ابعاد تقریبا ۲ مترمربع(۲۱۰×۱۸۳ سانتی‌متر) که در هر سانتی متر مربع ۳۶ گره وجود دارد و رنگ های به کار رفته در این فرش، سبز، آجری، قرمز تیره، آبی و قهوه ای هستند. فرش پازیریک نزدیک ، سیبری حدود هفتاد سال پیش یافت شد واکنون در موزه آرمیتاژ سن پترزبورگ روسیه نگهداری می شود.